مجموعه بالقوه‌اي از برنامه‌هاي کاربردي سیستم پشتیبان تصمیم ( (DSSتوسط سازمان‌هاي پويا و متحولي که در زمينه فناوری رايانه پيشرفت کرده اند، ايجاد شده است. براي برنامه ريزي استراتژيک سازمان يا نقشه راه، درک درستي از برنامه‌هاي کاربرديDSS  حائز اهميت است. اين تحقيق مي کوشد تا تعريفي ازDSS، و جذب فناوري اطلاعات در سازمان ها،  و پويايي جذب DSS ارائه کند. آنچه که به عنوان ابزارهاي DSS جذب برنامه‌هاي کاربردي سازمان مي شود شامل آنهايي است که به عنوان برنامه‌های کاربردي يک بارهDSS  (غير تکراري) در سطح برنامه ريزي استراتژيک وارد سازمان مي گردد. انتقال فناوري تا جاگيري ابزارها در برنامه‌هاي کاربردي پشتيبان تصميم ساختار يافته (SDS) يا سيستم‌هاي فرايند تبادل (TPS) ادامه دارد. بنابراين مديران و محققان بايد آنها را به عنوان يک سيستم SDS/TPS و نه DSS ببینند. شناسايي نقشه راه جذب فناوري اطلاعات، به انتقال فناوري کمک مي کند و آن را به رسميت مي شناسد- اين به معناي قابل قبول بودن ايجاد اين انتقال است.

مقدمه

چه موقع يک سيستم پشتيبان تصميم گيري واقعا يک  DSS نيست؟ غالبا يک برنامه کاربردي که شامل تصميم گيري به هر روشي است به عنوان DSS طبقه بندي مي شود. پيشرفت هاي پويا در زمينه تکنولوژي رايانه در برنامه‌هاي کاربردي مثل DSS موثر مي باشد. در نتيجه اين پيشرفت ها بوده که اين برنامه‌هاي کاربردي همواره در حال تغيير مي باشند.اين موضوع سبب شده است که تقريبا متوقف کردن چنين تغييراتي براي برنامه‌هاي کاربردي DSS غير ممکن باشد. بديهي است که ماهيت تغييرات DSS  به موازات پيشرفت توسعه تکنولوژي رايانه در جريان مي باشد. کدون[9] گزارش مي دهد که قانون مور ( دو برابر شدن قدرت رايانه در هر هيجده ماه ) دست کم براي 5 سال ديگر سر مي رسد. اين امر نشان دهنده اين است که سيستم‌هاي اطلاعاتي پيشرفت خود را در دستورالعمل‌هاي جديد و متنوع ادامه خواهد داد.